Neem nu degene die hier komen in het kader van de liefde.
Natuurlijk is er de blijdschap van het weerzien.
Vaak kan je nu dag en nacht bij elkaar zijn en dat is wat men wilde.
En toch voelt het heel anders.
Je partner gaat na een paar dagen weer aan het werk. Dat is voor de emigrant vaak niet direct weggelegd.
Soms moet er eerst ingeburgerd worden, soms is er simpelweg geen werk.
Een ding is vaak ook duidelijk, de taal moet geleerd!
In eerste instantie redden veel mensen zich nog wel in het Engels.
Nederlanders zijn er dol op om die taal te spreken en iemand een gevoel van welkom te geven.

Die "tolerantie" neemt vaak na een paar maanden of jaren af.
Dan wordt er stilzwijgend verwacht dat de taal nu toch wel gesproken wordt.
Afhankelijk van waar je vandaan komt leer je de taal wat makkelijker of moeilijker.
En dan ben je er nog niet.
Vooral Aziaten, Spaanstaligen, Russen, Oost-Europeanen en mensen afkomstig uit de Balkanlanden hebben vaak moeite zich goed verstaanbaar te maken.

Dit is het punt waarop ik, als logopedist,  kan helpen.
Bij het vergroten van de verstaanbaarheid en het verminderen van een accent, zal de kans op werk ook toenemen.

Een mooi voorbeeld hiervan is mevr. K.

Zij is afkomstig uit China en sinds een aantal jaren in Nederland.
In China was ze docent wiskunde.
Hoewel ze de nodige taalcursussen gevolgd had was het haar, vanwege haar slechte verstaanbaarheid, niet gelukt om hier een baan in het onderwijs te vinden.
Ze kwam bij mij met als doel haar verstaanbaarheid zo te vergroten dat de kans op een baan weer zou toenemen.

Samen hebben we bekeken wat haar verstaanbaarheid beïnvloedde.
Zo hebben we hard gewerkt aan "moeilijke" klanken, aan woord- en zinsaccenten, de Nederlandse intonatie etc.
Naast het werken aan haar verstaanbaarheid had mevr. K. zich ook opgegeven als vrijwilligster in een bejaardencentrum. Op deze manier werd ze gedwongen het geleerde in de praktijk te brengen en haar oefensituaties te vergroten.
Mevr. K. bleek een snelle leerlinge. Ze oefende veel, luisterde naar Nederlandse muziek en keek naar Nederlandse series op de televisie.
Na twee en een halve maand was haar verstaanbaarheid zo toegenomen dat ze een baan vond bij de GGD als gezondheidsvoorlichtster.
Niet in het onderwijs dus maar ze wilde deze kans niet laten schieten!